jak wygląda rak zwierze

Oznaki raka płuca na CT i MRI. Dekodowanie obrazów uzyskanych za pomocą tomografii komputerowej odbywa się zgodnie z opracowanymi algorytmami standardowymi. Wiedząc, jak wygląda rak płuca w CT, doświadczeni radiologowie mogą ustalić rozpoznanie raka płuca na podstawie dostępnych obrazów. Rak to wodny znak, który można w skrócie nazwać Słodziakiem Zodiaku. Kieruje się sercem i zależy mu na dobrym samopoczuciu innych ludzi. Jest empatyczny, ma wysoko rozwinięty instynkt opiekuńczy i chce, żeby każda istota była szczęśliwa. Rak jest wrażliwy i empatyczny, dzięki czemu czuje całym sobą emocje innych ludzi. Rak odnosi się do dowolnego nowotworu złośliwego, który może dawać przerzuty lub rozprzestrzeniać się do innych miejsc w organizmie. W raku jelit guz znajduje się w dowolnym miejscu jelita. Dotyczy to zarówno jelitacienkiego (dwunastnicy, jelita czczego i jelita krętego), jak i jelita grubego (kątnicy, okrężnicy i odbytnicy). Objawy kostniaka zatok. Kostniaki w zatokach zwykle nie dają żadnych objawów. Najczęściej są wykrywane przypadkowo w czasie badań radiologicznych głowy. Zdarza się jednak, że manifestują się poprzez ból w obrębie zatok spowodowany retencją śluzu. Mogą także objawiać się płynotokiem nosowym. Jak wygląda łoś i opisz to zwierzę? Łoś – to największy współcześnie żyjący gatunek ssaka kopytnego z rodziny jeleniowatych. Wyróżnia się charakterystycznym porożem i wyjątkowo długimi kończynami. Długość ciała waha się od 2,4 do 3,1 m, a wysokość w kłębie dochodzi do 2,3 m. RAK LUIZJAŃSKI (Procambarus clarkii Girard) zwany czerwonym rakiem błotnym. Pierwotnie gatunek ten występował w stanie Teksas (USA) zarówno w wodach płynących, jak i stojących. Przez introdukcje rozprzestrzenił się do wód blisko 15 stanów oraz 37 krajów na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Australii i Antarktydy. proporsi manusia adalah panjang kepala dengan tubuh. Utrata włosów z głowy czy ciała oficjalnie nosi nazwę łysienia. Może być wynikiem różnych zjawisk, tj. procesów naturalnych (sezonowość czy starzenie), dysfunkcji biologicznych (zaburzona równowaga witamin i minerałów), mutacji genetycznych, chorób czy pasożytów. Na szczęście zwierzakom i ptakom z naszej listy nie przeszkadza utrata włosów, piór czy futra. Czy wyglądają równie uroczo bez futra i pierza? Przekonajmy się. Królik Ten uroczy królik urodził się w 2009 roku i szybko stał się hitem Internetu z powodu braku futerka. Na szczęście po trzech miesiącach wyrosła mu pierwsza sierść i okazało się, że jest tak samo normalny jak jego puchate rodzeństwo. Niedźwiedź Dolores jest jedną spośród niedźwiedźić z niemieckiego zoo Leipzig, które doznały nagłej utraty włosów. Eksperci uważają, że jest to spowodowane defektem genetycznym, jednakże zwierzęta nie cierpią na inne przypadłości. Jeż Poznajdzie Betty, bezwłosą jeżycę z centrum ratunkowego Lisia Nora w Wielkiej Brytanii. Jest zdrowym i udanym stworzonkiem, pomijając to, że jest łysa z nieznanego powodu. Papuga Oscar to 35-letnia samiczka kakadu moluckiej, która cierpi na przypadłość dotykającą ptaki Chorobę Dzioba i Piór. Jej pióra tak ją denerwują, że sama się z nich oskubuje. Szop pracz U tych ssaków mogą występować infekcje pasożytnicze, takie jak świerzb czy grzybica, które powodują wypadanie włosów. W naturze to dość znane zjawisko. Wiewiórka Łyse wiewiórki nie są wcale niespotykane. Często tracą włosy z powodu chorób przenoszonych przez roztocza. ReklamaŚwinka morska Skinny to bezwłosa rasa świnek morskich. Patrząc na ich różowy kolor skóry nie trzeba wyjaśniać, dlaczego nazywa się je „świnkami”. Pingwin Ten mały pingwinek urodził się bez piór i został porzucony przez rodziców w akwarium w chińskiej prowincji Liaoning. Pracownicy akwarium stwierdzili, że brak piór jest spowodowany trudnościami w trawieniu pokarmu i i jego wchłaniania. Dzięki swemu właścicielowi, pingwinek zdołał wyhodować pierzastą sierść i został powtórnie przedstawiony swojej rodzinie. Szczur Bezwłose szczury rodzą się z powielania rozmaitych kombinacji genów. Z drugiej strony, łyse szczury laboratoryjne dostarczają naukowcom cennych informacji o upośledzonym układzie immunologicznym i genetycznych chorobach nerek. Szympans Szympansy, tak jak inne małpy, małpy człekokształtne i ludzie, czasem chorują na łysienie – chorobę, która powoduje utratę włosów z całego ciała. Te biedne stworzenia przyciągają spojrzenie turystów w zoo. Pies Oto nagie psy peruwiańskie. Machu Picchu (4-miesięczny szczeniak na zdjęciu powyżej) został zaoferowany prezydentowi USA, Barackowi Obamie jako zwierzę domowe. Obiecał on swoim córkom, że sprawi im zwierzaka, który zamieszka z nimi w Białym Domu, lecz pies musiał być hipoalergiczny, bo jedna z dziewczynek jest uczulona na większość ras psów. Nagie psy peruwiańskie to idealny wybór dla alergików, ponieważ nie mają włosów. Wombat Poznajcie Karmann – osieroconego wombata z Australii. Wombaty powinny przebywać w torbie mamy, do czasu ukończenia siódmego miesiąca życia. Jednakże biedna Karmann została wyciągnięta z torby umierającej mamy, gdy miała 3 miesiące, dlatego jest bezwłosa. Pawian Łysą samicę pawiana zauważono w wiejskich okolicach Zimbabwe. Zwierzę prawdopodobnie straciło włosy z powodu łysienia. Jednakże nie jest to do końca wiadome, gdyż małpę dostrzeżono w dziczy. Kangur To malutkie stworzenie to Sabrina, kangurzyca porzucona przez matkę w Parku Serengeti w Niemczech. Zwierzętom tym nie wyrastają włosy, dopóki nie wyłonią się z torby mamy. Bezwłosa Sabrina musi przytulać się do ciepłego ciała lub leżeć w kocu, by nie przemarznąć. Chomik Brak włosów bezwłosych chomików syryjskich jest spowodowany zaburzeniem genetycznym. Łyse chomiki rodzą się jedynie z łysych rodziców, dlatego nie powinny się one rozmnażać. źródło Reklama Eutanazja psa to bardzo trudny temat dla każdego opiekuna czworonoga, domowników, ale także dla lekarza weterynarii. Wiąże się z utratą nadziei na pomoc i lepsze życie zwierzaka. Decyzję zawsze warto rozważyć w gronie najbliższych. Jej moment chciałoby się odłożyć w czasie i nigdy do niego nie wracać, niestety czasem każde spojrzenie psa przypomina nam o jej konieczności. Kiedy zdecydować się na uśpienie psa? Kiedy przygarniamy psa do naszego domu, myślimy o jego potrzebach, wychowaniu i jak najpełniejszym wykorzystaniu wspólnych chwil. Chcielibyśmy, żeby pupil towarzyszył nam jak najdłużej i nie w głowie nam jego odejście. Niestety życie pisze różne scenariusze. Choroby, wypadki, a czasem po prostu niedomaganie związane ze starością, doprowadza nas do punktu, w którym normalne funkcjonowanie psa przestaje już być możliwe. Kiedy różne sposoby terapii nie przynoszą spodziewanego efektu i pies niezmiennie odczuwa intensywny ból, nie może się poruszać lub jeść, warto zastanowić się, jaki jest poziom komfortu jego życia i czy istnieje szansa na jego poprawę. W pewnym momencie należy odsunąć myśl o naszym przywiązaniu do psa i obiektywnie ocenić jego stan zdrowia. 1. W jakich momentach zabieg jest konieczny? 2. Czym jest eutanazja? 3. Jak wygląda uśpienie psa? 4. Reakcja organizmu – czy dzieje się coś złego? 5. Co potem? 6. Koszty związane z eutanazją 7. Jak radzić sobie po stracie zwierzaka? W jakich momentach zabieg jest konieczny? Eutanazję wykonuje się u zwierząt w różnym wieku i z bardzo wielu przyczyn. To, co łączy psiaki jej poddawane to ból, cierpienie i brak możliwości przyniesienia im ulgi. Najczęściej przyczyną podjęcia decyzji o uśpieniu psa jest przełom w chorobach przewlekłych. Wraz z wiekiem u zwierzęcia mogą ujawnić się przeróżne choroby narządów wewnętrznych. Nie zawsze jednak wiążą się one ze starością – czasem znacznie wcześniej okazuje się, że nasz pupil nie domaga. Leczenie często przynosi ulgę, jednak nie zawsze jesteśmy w stanie trwale pozbyć się choroby. Dysfunkcje pewnych narządów mogą pozostać ze zwierzakiem na całe jego życie. Niektóre z nich mają charakter postępujący i nieuchronnie prowadzą do momentu, w którym stosowane leki, zabiegi operacyjne, czy leczenie szpitalne, nie jest w stanie uwolnić psiaka od bólu i cierpienia. Czasami na taką chwilę właściciel psa ma czas się przygotować, niestety część chorób rozwija się w ukryciu i nie daje o sobie znać, a pogorszenie kondycji zwierzęcia przychodzi gwałtownie. Zdarza się również, że konieczność zadecydowania o eutanazji spada na nas niespodziewanie. Przyczyną może być np. wypadek komunikacyjny, dotkliwe pogryzienie przez psa, lub innego rodzaju poważny uraz. W każdym przypadku oczywiście pomagamy zwierzęciu, staramy się zatamować krwawienie, pielęgnować rany lub przeprowadzić konieczne zabiegi operacyjne. W niektórych jednak przypadkach nasze starania nie przynoszą spodziewanego efektu, a jakość życia zwierzęcia drastycznie się pogarsza. W wielu sytuacjach zarówno pies, jak i jego opiekun, mogą nauczyć się innego funkcjonowania – przykładem może być brak jednej z kończyn, ślepota lub rozległe rany, które wymagają troskliwej pielęgnacji. Są jednak przypadki, w których uszkodzenia nie da się w pełni wyleczyć, a zaistniałe zmiany wiążą się z uporczywym bólem i niemożnością samodzielnego zaspokajania potrzeb fizjologicznych. Stan zdrowia każdego czworonoga musi być oceniany indywidualnie, wpływ na decyzję o eutanazji ma wiele czynników i każdy z nich należy starannie przeanalizować. Czym jest eutanazja? Zabieg ten wykonywany jest przez lekarza weterynarii jedynie w koniecznych przypadkach, po dokładnej analizie kondycji zwierzęcia i rokowania co do jego powrotu do zdrowia. Decyzję podejmuje właściciel, jednak lekarz może nie wyrazić na nią zgody, jeżeli widzi szansę na pomoc psiakowi. Nie ma więc możliwości, by np. odbyło się uśpienie starego psa tylko dlatego, że jest stary. Pamiętajmy, że dla lekarza nie jest to po prostu „kolejny zastrzyk”. Podjęcie decyzji o eutanazji, to dla właściciela psiaka duży trud i jednocześnie odpowiedzialność. Wszystkie wspólnie spędzone chwile – te dobre i złe, bardzo nas wiążą z czworonogami, stąd emocje towarzyszące eutanazji są również silne. Jest to zrozumiałe, dlatego lekarze weterynarii starają się znaleźć specjalny czas i pomieszczenie dla takiego pacjenta. Wszystko po to, by nikt nie zakłócał tych ostatnich chwil spędzonych z pupilem. Jak wygląda uśpienie psa? Zabieg przeprowadzany jest w gabinecie weterynaryjnym. Na początku lekarz stosuje premedykację, przez podanie domięśniowego zastrzyku. Może to wiązać się z chwilowym, ale niezbyt intensywnym bólem. Zwierzę w ciągu 5-10 minut stopniowo uspokaja się i jest mniej podatne na bodźce zewnętrzne. Zdecydowanie zmniejsza się jego niepokój, strach i ból, jaki odczuwa. Kiedy zwierzak jest rozluźniony, a jego świadomość ograniczona, lekarz zakłada wejście dożylne, by tą drogą podać właściwy lek usypiający. Dzięki dożylnej drodze podania leku pies zasypia w sposób spokojny i bezbolesny. Reakcja organizmu – czy dzieje się coś złego? Niektórzy właściciele bardzo chcą pozostać przy zwierzęciu do samego końca. Dużo lepiej znoszą rozstanie, wiedząc, że towarzyszyli psiakowi w tych ostatnich chwilach. W takich sytuacjach ważne, by zdawać sobie sprawę z fizjologicznych reakcji organizmu na podawane leki. Niezwykle rzadko po podaniu leków do premedykacji dochodzi do odruchu wymiotnego. Jeszcze do niedawna leki te doprowadzały do wymiotów w bardzo wielu przypadkach, jednak nowej generacji leki pozwalają tego uniknąć. W momencie podawania leku usypiającego, mięśnie zwierzęcia mogą słabiej lub mocniej drżeć. Wynika to z impulsów nerwowych, które są jeszcze uwalniane i zupełnie nie ma związku ze świadomością, czy cierpieniem zwierzęcia. Czasami zdarzają się również ruchy całych kończyn – podobnie jak w poprzednim przypadku – wykonywane są poza świadomością zwierzęcia. Pamiętajmy, że w momencie śmierci dochodzi do rozluźnienia mięśni – również zwieraczy – dlatego też, może zdarzyć się mimowolne oddanie moczu lub kału przez psa. Pomimo tego, że reakcje te zdarzają się sporadycznie i w zdecydowanej większości przypadków pies zasypia zupełnie spokojnie, to jednak dobrze zapamiętać inny obraz pupila. Dlatego też warto przystać na propozycję personelu i opuścić gabinet po premedykacji zwierzęcia. Co potem? Wielu opiekunów zastanawia się, co dalej dzieje się z jego zwierzakiem. Ciała zwierząt zawsze traktowane są z należnym szacunkiem. Początkowo trafiają do chłodni, następnie odbierane są przez zakład kremujący zwłoki. Należy pamiętać, że w Polsce niedozwolone jest zakopywanie ciał zwierząt w ziemi. Stąd też działka czy ogród to miejsca, których od strony prawnej nie możemy brać pod uwagę. Jedynie wcześniej przeprowadzona kremacja umożliwi nam takie postępowanie. Dziś już coraz większa ilość firm zajmuje się kremacją oraz pochówkiem zwierząt. Dzięki temu opiekun psiaka może zdecydować np. o indywidualnej kremacji jego pupila. W takim właśnie przypadku istnieje możliwość otrzymania urny z prochami zwierzaka. Od niedawna powstają także cmentarze dla zwierząt. Dają one opiekunowi szansę na pożegnanie się i odwiedzanie miejsca pochówku pupila. Przeczytaj także: Tęczowy most – gdzie odchodzą zwierzęta? Cmentarze dla zwierząt w Polsce Koszty związane z eutanazją Zabiegi wykonywane w lecznictwie weterynaryjnym są płatne. Również eutanazja. Ceny są różne i zależą przede wszystkim od wielkości psa. Koszty zawsze wynikają z ilości leków, jakie są podawane zwierzęciu. Z tego też powodu, ciężko jest przed zabiegiem jednoznacznie określić, ile kosztuje uśpienie psa. Lekarz weterynarii z pewnością udzieli informacji o przewidywanym zakresie cenowym. Kolejne koszty związane są z kremacją. Tu ceny wyznaczone są przez firmy, które się tym zajmują. W wielu przypadkach lecznica weterynaryjna zajmuje się przekazaniem zwierzaka takiej firmie, dzięki czemu właściciel nie musi ponosić dodatkowego trudu, a wszystkie opłaty uiszcza w gabinecie. W przypadku chęci kremacji indywidualnej, transportu zwierzaka, czy skorzystania z pochówku na cmentarzu dla zwierząt – ceny wyznacza firma i to z nią rozlicza się opiekun. Jak radzić sobie po stracie zwierzaka? Opiekunowie psiaków w różny sposób radzą sobie z emocjami po ich utracie. Wielu decyduje się na kolejnego pieska, który pomaga im uporać się z powstałą pustką. Inni wręcz przeciwnie – przez długi czas nie chcą czworonoga. Takie osoby potrzebują czasu, by powspominać pupila, a w niektórych przypadkach – odpocząć od obowiązków. Czas pozwala im wszystko sobie poukładać. Krytyczny stan zdrowia zwierzaka zawsze rodzi wiele pytań. Właściciele czują się w obowiązku przynieść mu ulgę, jednak pomimo najszczerszych chęci, nie zawsze jest to możliwe. Zastanawiając się kiedy uśpić psa, warto przemyśleć, czy odczuwa on ból, strach, czy może spokojnie spać, jeść i czy czerpie z życia radość. Choć eutanazja jest sporym obciążeniem psychicznym, to jednak czasem jest jedynym sposobem na zabranie czworonogowi cierpienia. Oceniamy nasz świat głównie za pomocą wzroku. Mało kto z nas zdaje sobie sprawę, że ta wizja jest efektem kombinacji różnych czynników, i jest ograniczona możliwościami naszego narządu wzroku. Nie możemy tak naprawdę powiedzieć, jaka jest rzeczywistość, ale możemy spróbować spojrzeć na świat innymi oczami – na przykład zwierząt i owadów, które rozwinęły odrębne od naszych mechanizmy przetwarzania promieni świetlnych. 1. Ptaki Ptaki mają cztery rodzaje komórek stożkowych w swoich oczach, zwanych fotoreceptorami, podczas gdy ludzie mają tylko trzy. Umożliwia to ptakom zobaczyć świat z zupełnie innej perspektywy – znacznie lepiej niż nasza. Większość ptaków może również zobaczyć spektrum ultrafioletu. W przeciwieństwie do ludzi ptaki mogą widzieć spektrum kolorów: czerwonego, zielonego, niebieskiego i ultrafioletowego. Co widzą: ludzie (po lewej) i ptaki (po prawej) Obraz widziany oczami ptaka 2. Psy Psy mają tylko dwie komórki stożkowe – niebieskie i żółte i nie widzą czerwonego i zielonego koloru. Ich wizje można porównać do człowieka, który jest ślepy na kolory. Co widzą: ludzie (po lewej) i psy (po prawej) Czy widzisz znak zapytania na tym obrazku? Jeśli nie możesz być daltonistą nie widzieć różnicy między zielonym a czerwonym. W porównaniu do nas psy mają znacznie szersze pole widzenia. 3. Ustonogie Skorupiaki mają najbardziej złożony system widzenia znany wśród zwierząt. Mogą używać zestawu filtrów, aby rozdzielić światło ultrafioletowe na bardziej subtelne kolory. To przykład, gdy zwierzę wykorzystuje zestaw filtrów do rozszerzenia palety widzialnych barw. Mają do 16 fotoreceptorów, które mogą wykryć promieniowanie UV, światło widzialne i światło spolaryzowane. Mogą również widzieć głębie przy użyciu tylko jednego oka oraz poruszać oczami niezależnie od siebie. Krewetki mają aż 16 fotoreceptory, ludzie mają zaledwie trzy. Oko krewetki widziane w dużym zbliżeniu. Doskonale widoczne są poziome rzędy komórek zawierające fotoreceptory. 4. Wąż Żmije, grzechotniki, pytony, a nawet boa widzą świat dosłownie na dwa sposoby – mogą zobaczyć trochę kolorów, jak również podczerwień za sprawą czujników podczerwieni umieszczonych w ich łebkach. Grzechotnik w małych zagłębieniach po obu stronach jego głowy ma tysiące komórek receptorowych, które są naprawdę mikroskopijnej wielkości czujnikami podczerwieni. Mimo małych rozmiarów czujniki są co najmniej 10 razy bardziej czułe niż najlepsze sztuczne czujnikami podczerwieni, jakie kiedykolwiek zbudowano. Co widzi: wąż (po lewej) i człowiek (po prawej) Widok w podczerwieni 5. Mątwa Głowonogi takie jak kalmary i ośmiornice ewoluowały oddzielnie od kręgowców, więc ich zdolności widzenia bardzo różnią się od naszych. Na przykład oczy głowonogów nie mają tzw. martwego pola widzenia, a źrenica mątwy jest w kształcie litery W, dzięki czemu nabierają szczególnego wyglądu, przydatnego, gdy prowadzi się drapieżne życie w oceanie. Mątwy widzą świat bardziej rozmyty niż my i są całkowitymi daltonistami. Mają jeden fotoreceptor, który pozwala im widzieć odcienie szarości i drugą parę, która pozwala im wykrywać polaryzację. Ludzie mogą doświadczyć takiego widzenia tylko nosząc odpowiednie okulary przeciwsłoneczne, które redukują promienie słoneczne zgodnie z orientacją fal światła. Co widzi: mątwa (po lewej) i człowiek (po prawej) Mątwy mogą wytwarzać specjalny polaryzacyjny wzorek na swojej skórze w celu komunikowania się, widząc siebie nawzajem w odcieniach szarości z naniesioną informacją polaryzacyjną. 6. Pszczoła Pszczoły mają receptory dla kolorów niebieskiego i zielonego, ale także widma UV. Mimo że pszczoły nie widzą czerwonego koloru, widzą inne długości czerwonawych fal, takich jak pomarańczowy i żółty. Kolory, które pszczoły widzą sto więc: niebiesko-zielony, niebieski, fioletowy i ultrafioletowy. Jak widzi: pszczoła (po lewej) i człowiek (po prawej) Pszczoły nie tylko mogą zobaczyć kwiaty inaczej niż my, widzą także ultrafioletowe sygnały świetlne w centrum kwiatu. Kolory płatków i wzory UV dramatycznie informują o ilości nektaru i pyłku pozostałego w kwiatku. Wzorki UV działają się jak linie na pasie lądowania, prowadząc pszczoły do źródła nektaru. Jak widzi: człowiek (po lewej) i pszczoła (po prawej) 7. Koty Koty mają o wiele więcej pręcików, co zwiększa ich zdolność widzenia w słabym świetle i w nocy, ale nasza siatkówka ma o wiele więcej stożków niż u kotów. To daje nam fantastyczną wizję w dzień – z dużą ilością żywych kolorów i doskonałym widzeniem szczegółów. Ponadto koty mają pole widzenia, które obejmuje aż do 200 stopni, w porównaniu do 180 stopni u ludzi. Koty podobnie jak psy mają tzw. tapetum lucidum, która jest warstwą odblaskową na siatkówce, która przesyła światło przechodzące przez siatkówkę z powrotem do oka. Podczas gdy poprawia to zdolność widzenia w ciemności, zmniejsza to z drugiej strony ostrość widzenia. Tapetum i inne mechanizmy dają kotu możliwość wykrycia minimalnego światła, co przyczynia się do widzenia ruch w ciemności. Jak widzi: człowiek (na górze) i kot (na dole) Jak widzi: człowiek (na górze) i kot (na dole) 8. Skarabeusze Te owady mają zdolność do odbijania rodzaju światła, którego my nie widzimy – tzw. okrągłego światła spolaryzowanego. Nie wiadomo dokładnie w jakim celu, ale przypuszcza się, że do wzajemnej komunikacji. Spolaryzowane światło może być szkodliwe dla ludzi, przez co musimy nosić okulary przeciwsłoneczne, aby chronić nasze oczy, ale niektóre zwierzęta używają go, by przetrwać. Modliszki, krewetki, skarabeusze, chrząszcze i nietoperze to tylko niektóre ze zwierząt, które korzystają z tej formy wizji. 9. Nietoperz Nietoperze używają echolokacji, aby zlokalizować i złapać zdobycz. Gdy nietoperz leci, wytwarza stały strumień wysokiego dźwięku, który tylko nietoperze są w stanie usłyszeć. Kiedy fale dźwiękowe odbijają się od owada lub innego zwierzęcia, echo wraca do nietoperza. Badania potwierdzają, że nietoperze widzą również światło spolaryzowane. Wielkouchy Nocek Duży jest pierwszym znanym przykładem ssaka, który nawiguje swój ruch, używając światła spolaryzowanego. Nietoperz używa rozrzuconych spolaryzowanych promieni światła o zachodzie słońca, aby skalibrować swój wewnętrzny kompas i latać w dobrym kierunku. 10. Motyle Podobnie jak pszczoły są w stanie wykrywać zapas nektaru w kwiatku. Motyle mają tylko 0,04 z ludzkiej ostrości widzenia, jest to jednak wystarczająco by dostrzec mały pręcik z odległości 50 centymetrów. W jaki sposób motyl znajduje kwiat? Motyl widzi tylko kolor zielony, jednak jeśli nauczymy motyla, że nektar pojawia się na czerwonym kawałku papieru, motyl zapamięta to i nauczy się rozpoznawać również czerwony kolor. Jednak mechanizm stojący za tym procesem jest dla nas nieznany. Co widzi: człowiek (po lewej) i motyl (po prawej) Struktura oka motyla różni się bardzo od ludzkiego. Składają się z ułożonych w charakterystyczny wzór mozaikowy omatidiów czyli charakterystycznych tubkowatych „oczek”, z których każde posiada własną rogówkę, komórki barwnikowe i receptory, odbierając tylko wąski wycinek pola widzenia. Daje to obraz mozaikowy, który zostaje przetworzony w układzie nerwowym. Motyl ma aż 12 tysięcy omatidiów, każdy z nich działa jak piksel w aparacie fotograficznym przetwarzając fragment obrazu. Świat widziany oczami motyla Świat widziany oczami motyla

jak wygląda rak zwierze